13.

(صرفاً جهت اطلاع:ماجرای ازدواج از پست شماره 7 شروع می شود.)

عید نوروز بود و دعوتی های خانواده من شروع شد. برای پا گشای عروس و داماد دعوتی می دادند و یک هدیه هم به ما میدادند که مثلا پای ما را به خانه خودشان باز کنند.

اما هیچ کدام از اقوام رضا ما را دعوت نکردند. و هروقت مرا می دیدند می گفتند بد نیست منزل ما هم بیایی!!

به رضا گفته بودم که همانطور که میدانی اصلش این است که ما به خانه ی کسی نرویم تا اینکه ما را دعوت کنند و برای یکی شدن ما احترام قائل شوند مثل خانواده من! که برای ورود تو به خاندان ما احترام قائل شدند. ولی خب... کاری از دست رضا بر نمی آمد و از طرفی هم طاقتش نمی آمد که نرود! می گفت این چیزها بی احترامی نیست! خودت را اذیت نکن! من هم دوست نداشتم به خاطر این چیزها دلمان را چرکی کنیم و عیدمان را تلخ! برای همین هروقت رضا می گفت به خانه اقوامش برویم می رفتم و اصلا به روی خودم نمی آوردم که الان نباید اینجا می بودم!

یادم است فقط یکی از دایی هایش به مناسبت اولین ورودمان به خانه شان به من هدیه داد. و گفت تو تازه عروسی به خانه ما خوش آمدی! این خاطره ی خوشش بود!

یکی از خاله هایش را یادم است که برای خودش مغازه داخل خانه دارد! یعنی مدام در سفر و خرید اجناس است و برای اشنایان داخل فامیل می فروشد! مغازه اش به اقوامشان محدود می شود نه بیرونی ها و غریبه ها!

مرا برد داخل مغازه و سه رنگ از یک شلوارک و یک لباس کوتاه جلویم گذاشت و گفت یکی را بردار برای پاگشایت.

من هم یک شلوارک برداشتم و بی نهایت از خودم ذوق نشان دادم و تشکر کردم!!!!!!

ولی حرفی شنیدم که نباید!

گفت: من اصلا نمی خواستم به تو هدیه ای بدهم! اما حالا که امدی می دهم دیگر! اخر نه مادرشوهرت، و نه خواهرشوهرت عروسهای من را پاگشا نکرده اند که حالا بخواهم عروسش را پا گشا کنم!!

در جا یخ کردم!

ماندم چه بگویم؟!

فقط تشکر کردم و برگشتم سر جایم!