32.

(صرفاً جهت اطلاع:ماجرای ازدواج از پست شماره 7 شروع می شود. و ماجراهای بعد از عروسی از پست شماره 26!)

خلاصه!

هرچه گفتند، گفتند و داشتند می رفتند که خواهرشوهر به من گفت: حالا ما اینها را گفتیم ولی تو به مادرت نگویی!!

من گفتم: مگر نیامده بودید گله و شکایت کنید؟؟ خب باید بهشان بگویم که ازشان شاکی بودید دیگر!

گفت نه! ما فقط محض درد دل امدیم! تو چیزی نگو!

گفتم نه! هرچیزی که گفتید به من ربطی نداشت، به مادرم و خاله هایم و بقیه مربوط بود! من هم به انها می گویم که خودشان از شما عذر خواهی کنند!

دوباره گفت: پس فقط بگو که ما ناراحت شدیم که به جاری چیزی ندادند!

گفتم باشه!!!!

خلاصه که آن شب هم اینطوری گذشت.. و برنامه شب ما خراب شد، چون من به شدت عصبانی بودم، هر بار یادم می افتاد که به من گفت عروسهایمان درس نخواندند ولی عوضش در بیست سالگی برای خاندان نوه اوردند اعصابم به هم می ریخت..

روز بعد رضا خیلی راحت رفت خانه شان و آمد..

پدرشوهرم به سفر رفت...

هدایای نقدی عروسی ما را به ما ندادند! قریب به دو میلیون (طبق جمع بندی من از روی فیلم عروسیمان!) جمع شده بود که هرگز به دست ما نرسید!!

هیچوقت یادم نمی رود که مادرشوهرم روزی به خانه ما آمد و پاکتهایی که تویشان پول بود را خالی کرده بود و آورده بود برایم که :"دیدم پاکت هایش قشنگ است گفتم شاید بخواهی نگهشان داری!!" این صحنه را هرگز فراموش نمی کنم.. پولهای داخلش را برداشته بود، پاکتها را برای من آورده بود که شاید بخواهی نگهشان داری!!

من نمی توانستم تحمل کنم!

هر بار هم که به رضا گفتم که هدایای عروسیمان چه شد.. هیچ نگفت!

مادرشوهرم می گفت پدر رضا گفته که من از سفر برگردم بعد با رضا حساب کتابمان را می کنیم! به همین بهانه پولهایمان را نگه داشتند! و هرگز هم حساب و کتابی در کار نبود...

من اصلا نمی توانستم تحمل کنم! پدر رضا تا دوماه بعد بر نمیگشت!

هرچه به رضا می گفتم لااقل برو ببین چقدر پول جمع شده! گوشش بدهکار نبود می گفت نمیتوانم!

اوضاع برای من فاجعه امیز بود.. الان که یاداوری می کنم باز هم داغ می کنم..

رضا نه تنها از رفتار شب پاتختشان گله نکرد بلکه پولهایمان را هم بی خیال شد!!

روز بعد ترش رضا باز هم رفت و آمد..

و من ناراحت بودم...

روزها می گذشت و رضا هیچ کاری نمی کرد و من همچنان ناراحت بودم..

هرچه می گذشت تنهایی را بیشتر حس می کردم، هر روز به مادرم زنگ میزدم و یک ساعت حرف میزدم و گریه می کردم..

مادرم خیلی شاکی بود.. مخصوصا از تهمتی که بهش زده بودند.. گفت من خودم با دخترعمه رضا تماس می گیرم که بپرسم کِی از پدرشوهر تو بد گفته ام!

همین کار را هم کرد! با دختر عمه رضا تماس گرفت و گفت کِی چنین حرفی زده ام؟! و کِی گفتم که اینها برای دختر من هیچ خرجی نکرده اند؟؟!

دختر عمه هم بنده ی خدا هاج و واج مانده بود و گریه کرده بود و گفته بود به خدا من چنین چیزی نگفته ام! من اصلا از کجا فامیل همسر دختر دیگر شما را بدانم که بگویم اقای فلانی اینقدر خرج کرده!! به خدا میخواهند زندگی این دو جوان را خراب کنند، میخواهند بین اقوام را به هم بزنند، کی گفته من اینها را گفته ام؟؟!

مادرم نگفته بود که مادرشوهر جان به نقل از او اینها را گفته.. گفته بود من فقط شنیده ام که شما این را گفته اید!!

خیالم راحت شد که همه این حرفها دروغ بوده. می دانستم که مادرم کسی نیست که جلوی دوست و غریبه ابروی کسی را ببرد و حتی گله ای بکند...اما به روی مادر رضا نیاوردیم. نگفتم که دختر عمه کلا همه چیز را منکر شده و چرا تهمت می زنید.. هیچ نگفتم به رضا هم نگفتم که همه حرفهای مادرت دروغ بوده.

اما دیدیم مادرش بی خیال نمی شود!! مدام می گفت! مدام تاکید می کرد که این همه برای شما خرج کرده ایم بعد مادرت اینها را به دخترعمه گفته!!

اما باز هم به رویش نیاوردم! اما برای رضا همه چیز را گفتم و گفتم که رفتار مادرت شرم آور است.

حرف خواهر شوهر هم دروغ از اب در امد!

من به خاله هایم گفتم که چرا بهش توهین کردید!

خاله ام به شدت شاکی شد و رفت رو در روی خواهرشوهرم و بهش گفت من کی به تو توهین کردم!

خواهرشوهرم فقط سکوت کرد!!

نمیدانم چه لذتی داشت از بین بردن اولین شب زندگی یک زوج آن هم نه با حقایق و گلایه های درست! با یک مشت دروغ!

کاش فقط یک شب زندگی ام خراب میشد..تا ماه ها من درگیر بودم..

از دیدن بیخیالی رضا دق می کردم.. روزها و شبها کارم گریه بود... هرکار می کردم دلم با رضا صاف نمیشد.. تا حرف مادرش به میان می امد گریه می کردم و می گفتم من دلم میخواست بروی بهشان بگویی که چقدر دل مرا شکسته اند..من دلم میخواست بروی و آن حساب کتاب مسخره را انجام بدهی و هدایامان را بگیری!!

رضا فقط می گفت من بهشان گفتم که تو ناراحت شده ای! اما پول را نمیتوانم بگویم. چون احتمالا در ازای خرج شام عروسی آن را برداشته اند..

آخر سر دیدم اگر حرفم را نزنم دق میکنم! رضا هم که چیزی نمی گفت!

یک روز به خواهر شوهر گفتم که از رفتار شب پاتختشان خیلی ناراحتم! گفتم که آن شب که شب اول زندگی من بود چطور توانستید اینطور به همش بریزید.. آن هم با حرفهایی که هیچکدام به من مربوط نمیشد..

گفت ما انقدر از دیدن هدیه ندادن مادرت به جاری بزرگه شاکی شدیم که گفتیم همان شب بیاییم حرفمان را بزنیم!!

و بعد ابراز کرد که از این ماجرا متاسف است!

همین!

اما روزها و شبهای من دیگر هرگز روزها و شب های یک نو عروس نشد.. تا مدتها با رضا هیچ رابطه ای نداشتم.. همه دیالوگهایمان به گریه من ختم میشد..

رضا سعی می کرد گل بخرد و شیرینی بیاورد که از دلم بیرون برود.. اما من چیز دیگری می خواستم...